رمان در موزد دختری بنام روح انگیز ، دختر یکی یکدانه، دختر با ادب، عاشق به امید خدا خاطر خواه کم نداشت ، اما بر حسب اتفاق و تقدیر با پسری به اسم حافظ ازدواج میکنه ... البته قبل و بعد ازدواج اتفاقاتی برای این دختر داستان ما میفته که دل هر خواننده ای را به لرزه در میاره ...

رمان در مورد دختری به نام سلاله است. دختری که پدرو مادرش را از دست میده با مادر بزرگش , رشد میکنه و جوونه میزنه در این بین دچار عشق ممنوعه میشه پسری به اسم سالار ...

خدا همه جا هست و بگذار شگفتی هایش را برایت بیاورد و خود را نگران آنجه نمیدانی نکن چون همیشه امیدی هست گر چه میان مردابی تا گلو غرقم ولی اما ... من این امید عجیب را از شب آموخته ام شب وقتی سرت را که میان سیاهی و بی هیچ امیدی بالا می گیری ستاره ای هر چند کوچک سو سو میزند امید داشته باش ... شاید این علامتی از سوی خدا باشد ...

همه می‌گویند به کسی که رفته‌ است، مهلت بازگشت نباید داد. گاهی اوقات اتفاقاتی برای یک انسان می‌افتد که بین قلب و مغزش جدالی ایجاد می‌شود. بازگشتن به معشوق خود، کار چندان آسانی نیست و بین قلب و مغز انسان، جدالی ایجاد می‌شود که حتی خود انسان هم نمی‌تواند آن را تصور کند!

راجب به دختری به نام ستاره است که به دور از اتفاق های پر دردسر برای ازدواج رسمی با نامزدمش میلاد تلاش میکنه که طی اتفاقاتی ناخواسته به دست خلافکار هایی میوفته که قصد آسیب زدن بهش رو دارن و توی همین بین کسی ستاره رو نجات میده که زندگی اش از این رو به اون رو میشه..

یعنی می‌شود تابستان بشود عروس زمستان؟ یعنی می‌شود جانان قصهٔ ما بشود عروس کوه سرد غرور؟ یعنی می‌شود دختر قصهٔ ما وقتی از طوفان‌های بزرگ زندگی‌اش تن نحیفش شروع به لرزش کند، کسی باشد که دست‌های او را بگیرد و با گرمای دستش وجود او را سراسر گرما و آرامش کند؟ اما چه کسی می‌تواند باور کند که کوه سرد غرور دارای دستان گرمی باشد. تقدیر چه سرنوشتی را برای دختر قصهٔ ما رقم خواهد زد و جانان ما جنون و جانان چه کسی خواهد شد؟

یک دختر به اسم بهار، مقاوم و شیطون و جذاب؛ که زلفش گره خورده به زلف پسر قصه ما آرمین خان فلک زده که باید این بهار و بگیره…

خیلی خسته بودم فقط می خواستم زمانی رسیدم خونه بپرم تو رختخوابم وتا شب یکسره بخوابم اونشب قرار بود بریم بری روز به خواستگاری فرانک دختری بود که از مدتها عاشقش شده بود و می خواست بره خواستگاریش بابا و مامان مخالف بودند آخه روزبه یک سال باهاش دوست بود و بعد کش و قوسهای بی‌شمار آخر سر بابام خشنود کرده بود بیان براش خواستگاری…..