گوش ی بالا سرم گرفته بودم، برای اون پونصد و هشتاد و ن ه هزار فالور لایو بگیرم که کافی بود من پست یا استوری بزارم که توی صفحه ام بریزن، تعداد فن پیج هام از دستم در رفته بود، یعنی من انقدر مهم بودم که فن پیج داشته باشم؛ چه حس قدرتی بهم میده! وقتی "هوشیار" مهمونی میرفت، برای من اندازه ی یه پروژه ی پر پروبال اهمیت داشت چون هر مهمونی فالور های منو بالاتر میبردن، وقتی فالورها بالاتر بره محبوب تر میشی، حتی منفوری هم در این حالت یعنی محبوبی، وقتی تعداد فالورات زیاد باشن میتونی خوب تبلیغ کنی، خوب نرخ بالا ببری و با آدمای خاص آشنا بشی، بچه های بالا! و بچه های بالا یعنی تمام آرزوی من. کاخ نشین ها، ماشین های لاکچری،سفر های اروپایی... نمیخواستم تو جایگاه خودم بمونم یا کسی بفهمه که من دختر کی ام، چی به سر سرنوشتم اومده! از صفحه ی گوشیم خودمو میدیدم: صورت لاغر، موهای مشکی، جثه ی ریز، چشمایی که همیشه لنز آبی داره...رقص نور و موزیک، فضایی که میخواستمو ایجاد میکرد، دونه دونه و تند تند کامنت ها روی لایو بالا اومد.

شروق دختری که دچار معلولیته که اونو همیشه از بقیه متمایز می‌کنه اون کوتاه قامتهکه مردم اطراف اونو کوتوله صدا می‌زنند اما شروق اونقدر قدرتمنده که اجازه نمیدهقدش مانع پیشرفتش بشه همه چی خوب پیش میره تا اینکه اردوان‌ عیارچی واردزندگیش میشه و اونو بازی میده تا از موقعیتش سوءاستفاده کنه و بعد از نامزدیشروقُ رها می کنه اما اوضاع همینطوری نمی‌مونه و شروق برای درخواستکمک پیش ادیب‌ کاتب هنرپیشه و کارگردان مشهور که دایی اردوانه میره اما .

حس میکردم زندگیم رو باختم، تا روز عقد انقدر گریه کرده بودم که دیگه کور شده بودم، با بابا حرف نمیزدم چون بابا حرف زدن بلد نبود تو دهنی بلد بود … وقتی آرزو رو میدیدم دلم میخواست خودمو بکشم … خب آرزو که درس نمیخونه اونو میدادین بهش ولی من میدونم چرا آرزو رو ندادن چون آرزو برای کمال حیف بود … حیف… اینو مامان تو پچ پچش با بابا میگفت، وقتی عقدمون کردن من لال شدم

بغض داشت خفه ام می کرد ولی سعی می کردم محکم باشم که نشنوه، نبینه و نفهمه ضعیفم… دلم می خواست برگردم خونه… ای کاش بابا مهراد یه کم از قوانینشو نادیده می گرفت تا من اینجا نمونم…قلبم داره می ایسته دیگه وقتی امیرحسین نیست برای چی باید اینجا باشم چرا بابا نذاشت که برگردم خونه؟!

چشمم رو تابلوی اسمش خشک شده بود باورم نمی شد تقدیر بامن این کارو کرده باشه! باید برم یا بمونم ادامه بدم به خاطر..... به خاطربچه ام! بند دلم پاره شد.......بچه ی من ؟! الان داره چیکارمیکنه؟؟!...باورم نمی شه قرار برم پیشش،حتی خاله نیکول نذاشت ببینمش وبردش..خدایا جواب دلتنگی هامو داری میدی ممنون.....ممنون دستام چه قدر می لرزه ..به دستام که از شدت سرما نوک انگشتام گزگز میکرد نگاه کردم.انگشتای باریک وضعیفم سرخ بودن،دارم میرم پیشش ....قلبم هری ریخت ...تمومه صحنه های زندگیم اومد جلوی چشمم،اون روزی که کنار گوشم گفت: