دانلود رمان اوتیس از هستی غ

جراح، چاقور را از شکم بیمار بیرون کشید و دست های دستکش پوشِ خونی‌اش را بالا نگه داشت. نفس راحتی کشید و نگاهی به اعضای تیم جراحی انداخت. چشمانش را از یک یک افراد حاضر در اتاق گذراند و روی پسری که از پشت ماسک و کلاهش، فقط چشمانِ آبی‌اش مشخص بود، ثابت شد. – کاوشگر؟! پسر، خودش را جمع و جور تر کرد. – بله استاد! -رودشو بخیه بزن. بعدش شکمشو! – ولی استاد من… – مگه سال دوم نیستی؟ فکر کنم اینقدر بلد باشی که بتونی یه بخیه ی ساده انجام بدی! سپس نگاهی اجمالی به همه انداخت و گفت – کسایی که کاری ندارن میتونن برن. خسته نباشید! صدای خسته نباشید بقیه ی افراد بلند شد. و یکی یکی، اتاق را ترک کردند. پزشکِ جوان، شروع به بخیه کردن کرد. اتاق ساکت بود و فقط یک پرستار، کنار دکتر حضور داشت‌. نبود دیگر پرستاران و کادر پزشکی، که بنظرش، حداقل باید سه نفر می ماندند، باعث تعجب پزشک شده بود. جراحِ جوان، اعتنایی به حسش نکرد و با دقت و تمرکز مشغول ادامه ی کارش شد. – ببخشید دکتر؟! صدای پرستار بود. نگاهی کوتاه به پرستار انداخت – بفرمایید! – میشه بپرسم اسمتون چیه؟ جراح، دوباره نگاهی به پرستارکرد و یک تای ابرویش را بالا انداخت. سپس سر به زیر انداخت – کاوشگر! …شجاعِ کاوشگر! پرستار کمی خندید