درمانده شدم … مردم از بیکاری … تازه پول‌هام هم تموم شده … یه پرونده بهم بده … انمادو: تویا خودت می‌دونی که الان پرونده به زور گیر میاد … من خودم چند روزه دستم خالیه … الان دیگه شیاطین کم پیداشون می‌شه … البته خبر اومده چند روز دیگه قرار یه اتفاق‌هایی بیوفته.

چه چیزی در این جهان پر از رمز و راز، میتواند انسان را شگفت زده کند؟! مگر مسئله ای مهم تر از افسانه های کهن، وجود دارد؟! داستانها ساخته میشوند تا در عمق وجود انسان، گذشته های فراموش شده را به یاد آورند و تاریخ، مسئله ای تمسخرآمیز است برای تحریف وقایعی به نام افسانه ها … در جهانی به دور از جهان واقعیت، موجوداتی هستند که تمام عالم را در اختیار دارند … موجوداتی که آفریننده اند و کنترل همه ی هستی را به دست گرفته اند

برگشت و با نگاه تیز و برنده ش، باعث شد نفس تو سینه م بمونه. اما نه از ترس… بلکه چون داشتم زور میزدم و که از خنده جر نخورم… صدای تیک خنده چند نفر باعث شد به سرعت سر به سمت بقیه بچرخونه و نفس همه حبس بشه از نگاه وحشیش. اما من یاغی بودم و دلم می خواست بازم برینم بهش. اوووف… خیلی حال می داد… برگشت و دوباره نگاهم کرد و گفت:

پشت در منتظر بودم و آماده علامت دوستانم بودم تا با لنگه کفش فرود بیام بر کله ی مبارکش! با اومدن صدای در دیدم بچه ها دارن ابرو بالا میندازن … سری تکون دادم و انگشتم رو به نشونه ی هیس گذاشتم روی بینیم! همین که صدای تق در اومد به جلوی در پریدم … من در هوا در حالت یک لنگ در هوا یک لنگ در زمین و دست ها بالا! با دیدن صاحب خونه چشمام مثل چی گرد شد و با دیدن اخم های درهمش سنگ کوب کردم … ترسیدم خوب!

فیبی سامرویل، سگ پشمالوی فرانسوی و دوست پسر مجارستانی اش را به مراسم خاک سپاری پدر خود آورده و با این کار همه را سخت عصبانی کرده بود. او در حالی که مثل ملکه های فیلم های دهه ی پنجاه، سگ پشمالوی سفیدش را در آغوش گرفته و عینک آفتابی اش راکه فریم سنگی داشت به چشمش زده بود، در گورستان نشسته بود

آخ جون … از خوشحالی کف دوتا دستامو به هم زدم و پریدم هوا … بابا از حرکتم خنده اش گرفته بود! بابا … خیلی خب حالا دختره ی گنده خجالت بکش مثل بچه ها بالا و پایین می پره! آخه خیلی خوشحالم خیلی وقت بود که دلم هوای باغو کرده بود … در ضمن دلمم واسه ی گلنار و الهه خانوم و حاج حسین خیلی تنگ شده!

اتوبان مثل ماری سرد و تاریک به نا کجا آباد می رفت. باد سرد اواخر زمستان گاهی تکانی به ماشین می داد اما سرعت پژوی سیاه آنقدر زیاد بود که در مقابل باد سر خم نکند جای تعجب داشت اتوبان همیشه حتی در آن ساعت شلوغ بود آن شب خلوت بود و جز تک و توک ماشین هایی که شاید از مهمانی به خانه بر می گشتند ، خبری نبود اما راننده پژو شاید به عادت همیشه در خطوط خالی و خلوت لایی می کشید

نفس سنگینش آه شد و در فضا پیچید … برای این که وقت را تلف نکنم، کتاب قانون مجازات را روی میز گذاشتم و خیره به چشمان غبار گرفته اش گفتم: به حسب وظیفم، تمام تلاشم رو برای نجات جون شما کردم؛ اما اون اقرار شما کار رو خراب کرد … نمی خوام امیدواری الکی بدم یا این که نا امیدتون کنم