و او خواهد آمد! مهمان‌ناخوانده‌ای که حضورش را رایان احساس می‌کند و به خیال توهم بودنش این حضور را نادیده می‌گیرد؛ اما امان از مهمانی که سایه‌ی وجودش بر زندگی رایان و نزدیکانش می‌افتد و این آغاز می‌شود روزگار آرامشان پر از ترس و شبیخون مهمان‌ناخوانده شود. و آخر او می‌آید تا کار تمام نشده‌اش را به سرانجام برساند.

داستان درمورددختری به اسم آسمانه که برای ادامه تحصیل به تهران میاد وبه دلیل یک فوضولی کوچولو بااتفاقات ترسناک و گاه هیجان انگیزی روبه رومیشه. شروع داستان باکل کله ولی کم کم ترسناک میشه من توی این رمان سعی داشتم عشق و ترس و باهم به تصویر بکشم. اونم موندن وجایزندوست  و پاگذاشت به فرار و ازروی نرده هاسرخوردورفت پایین منم که نبایدازاین کرگدن کم بیارم ازروی نرده هاسرخورم که مصادف شد باکله پاشدنم وبلندشدن خنده برادارن گلم

در این جلد مهمان های دوزخی پا به داستان میزارند اما ‌وقتی شیطان پا به جایی بزاره چه اتفاق هایی می افته؟به نقطه ای از دیوار خیره میشم دیگه هیچ تقلایی برای باز شدن دست هام نمیکنم آروم و ساکت فقط به یک نقطه خیره میشم مثل کار هر روزم «به نظرم دیگه آروم شده دست هاش رو باز کنیم ؟» دکتر سری تکون میده و میگه:« نه هنوز زوده چند هفته از آروم شدنش بگذره» پرستار: «طفلکی جوونه خیلی دلم براش میسوزه » صدای حامد توی سرم میپیچه:« یگانه سکسکه نکن صداتو میشنون»

آدم‌ها وقتی می‌میرند، پا به جهانی متفاوت می‌گذارند که چندین برابر با ارزش‌تر از این‌جاست؛ اما بعضی‌ها نمی‌توانند به راحتی از دنیا دل بکنند. سفر به دنیای پس از مرگ سخت می‌شود وقتی که قل و زنجیری از حس انتقام، روحِ ماهور را به اتاقک سفید وصل کرده است. او روزها را پشت سر هم در راهروهای سرد و خفقان‌آور خانه منتظر کمک می‌ماند. بالاخره انتظارها با آمدن شخص جدیدی به آن خانه شکسته خواهد شد. تنها با کمک او از شر عذاب‌ها رها می‌شود اگر اعتماد کند، اعتماد به صدای خاموشی که حتی جسم هم ندارد.

اسم من انرونه و برادری به اسم جک دارم. ما تو خانواده ای خیلی خوشبخت زندگی می‌کردیم و همیشه خوشحال بودیم. روزی اتفاق خیلی بدی افتاد؛ اتفاقی که باعث شد من از خانواده ام دور بشم و سرنوشتم رو به سمت تاریکی ادامه بدم. حالا داستان من از اینجا شروع می‌شه؛ البته نه مثل فیلم های ترسناک که با صدای باد یا خفاش ها شروع می‌شه، از صبح یکی از روز های تابستون شروع می‌شه.

نگاهی به اطراف کردم ،شب شده بود همه جا تاریک ترس از تاریکی صدای مبهمی که جدیدا به سراغم می آمد حالم را بدتر کرده بود. دست لرزانم را سمت کلید بالاسرم بردم و کلید را زدم. اتاق روشن شد اما، کسی داخل اتاق نبود. حس می کردم چیزی داخل اتاقه اما من نمی بینم. به پنجره نگاهی انداختم گربه ی سیاهی پشت پنجره نشسته بود. من این گربه را دیده بودم در خانه ی کاظم روی دیوار. انگار بهم لبخند زد وگفت درست شناختی. از ترس جیغ بلندی کشیدم.

امیر در حالی که راه می رفت گوشی اش را درآورد به کامیار زنگ زد بار اول بوق خورد ولی کامیار برنداشت بار دوم هم همینطور شد بار سوم:مشترک مورد نظر خاموش می باشد. امیر طاقتش تمام شد این چند روز بسیار کم طاقت شدهه بود ،انگار این نهایی آزارش می داد.گوشی را بی فکر بر زمین کوبید. گوشی بیچاره صد تکه شد

به پاتوقمون که رسیدم، ماشینم و کنار ماشین دخترا پارک کردم و پیادم شدم. با دیدنشون لبخندی زدم و قدم هام و به سمتشون تند کردم. آنجل و ملیکا سرشون تو گوشی بود. آلیس و مینا هم با هم حرف می‌زدند. سلام بلندی کردم که همه جواب دادند. کنار آلیس و مینا نشستم و نگاهم رو بین هر چهار تاشون چرخوندم