نایس رمان

من آینارم؛ دختری از تبار چالدران؛ سرزمینی بهشت گونه با مردمانی پرغرور و غیرتمند، سوارکاری ماهر و زبردست؛ عاشقی پرشور با روایتی از عشقی طوفانی و ممنوعه؛ من زاده ی دشت پریشانم با اراده ای پولادین! با تجربه ی عشقی ناشناخته به نام امیر عباس افرا؛ همان که فرمولهای شیمی ذهنم برآشفت و واله و شیدایم کرد! من آینار قصه ام و روایت آناشید؛ عروس صحرا از برایت خواهم گفت! همان که بر پشت چالدران یال مشکی بر تن صحرا تاخت و ماجرای عشقی جنجالی آفرید و میراث گرانبها گشت! و بلاخره من قصه گوی روایت سالار امیدی خواهم بود مردی از تبار غرور و غیرت، پدری به واقع شیرمرد و خان زاده ای اصیل! و در نهایت از عطش علیسانِ جوان و جذاب و عاشق پیشه ی ساده دل و مهربانم از برایت می گویم که لبخندهای ناتمام و لودگی هایش از برای خرگوش کوچولوی نازنینش که من باشم؛ ناتمام است و قصه ی عشق آتشینمان زبانزد و شهره ی شهر گشت! رمان میراث آناشید سرگذشتی از چندین قصه ی جذاب و متفاوت در چند برهه ی زمانی مختلف…

صبح باسروصدای همیشگی ازخواب بیدارشدم ازپله هاپایین رفتم گفتم: _چه خبرتونه خانه رو گذاشتین رو سرتون نمیزارین آدم کپه مرگش را بزاره! جلال(ناپدریم) _دختره پرروداری توخانه من میخوری ومیخوابی طلبکارهم هستی؟ _خانه تو؟! مادرگفت:_توروخدابس کنید اول صبح ،دخترم بروصورتت بشوربیاصبحانه بخور،زیرلب گفتم زهربخورم بهترازاین صبحانه است ،جلال دادزدخب گورت گم کن ازاینجا برو! اهمیت ندادم رفتم به سمت سرویس بهداشتی.حاضرشدم بدون صبحانه ازخانه بیرون رفتم غروب خسته ازسرکاربرگشتم خانه کلیدانداختم درحیاط رابازکردم دیدم خواهرم خیلی عبوس زانوهایش رابغل گرفته، لب حوض کنارش نشستم

ﺑﻌﺪ از ۰۱ ﺳﺎﻋﺖ از اﺗﺎق ﻋﻤﻞ ﺑﯿﺮون اوﻣﺪم ب ﺟﺮات ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﭘﺮ اﺳﺘﺮس ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎری ک اﻧﺠﺎم دادم اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﮐﻨﮑﻮر ﻫﻢ ب اﻧﺪازه اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺮام ﭘﺮ اﺳﺘﺮس و ﺳﺨﺖ ﻧﺒﻮد ﻓﮏ ﻧﮑﻨﻢ ﺑﺎﺑﺎﻫﻢ ﺑﺎ اون ﻫﻤﻪ رﯾﮑﺲ، رﯾﮑﺴﯽ ب اﯾﻦ ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺠﺎم داده ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎ اوردن اﺳﻢ ﺑﺎﺑﺎ اه از ﻧﻬﺎدم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺧﺪاﯾﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ اﻻن داره ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ ﭼﺮا ﮔﻮﺷﯿﺶ رو ﺟﻮاب ﻧﻤﯽ ده…. ﺗﻮ اﻓﮑﺎرم ﻏﺮق ﺑﻮد ک ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﻬﺮﺑﻮن ب ﺧﻮدم اوﻣﺪم _ﺳﻼم ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ب ﭼﻬﺮه ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺧﺎﻧﻢ رﺷﻨﻮادی ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺧﺴﺘﻪ ب روش زدم _ﻣﻤﻨﻮن ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﻫﻤﻮن ﺟﻮر ک داﺷﺖ دﺳﺘﮑﺸﺶ رو در ﻣﯿﺎورد ﮔﻔﺖ _ﻣﻤﻨﻮن … وﻟﯽ ﺧﺪاﯾﯽ ﻋﻤﻞ ب اﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻮ اﯾﻦ۰۲ ﺳﺎل ﺧﺪﻣﺘﻢ ﻧﺪﯾﺪم و اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻨﻮ ﺑﮕﻢ اﺻﻼ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺘﻢ ک ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺳﺎل ﺗﺠﺮﺑﻪ از ﭘﺴﺶ ﺑﺮ ﺑﯿﺎﯾﻦ

می باشد. عمر خویش کفاف به « ه. . ش » متن این کتاب مربوط به سال 1290 گزاف گویی و اغراق گفتن در مورد تاریخ وصف شده نیست. لازم به ذکر است؛ بنده با تحقیق و جست و جوی فراوان تصمیم گرفتم تا حقیقت را از عالمان بپرسم و داستان را بر اساس واقعیت بنویسم. رخدادهای ثبت شده در این کتاب مربوط به مناطق جغرافیایی غرب کشور ایران، وطن عزیزمان می باشد. که درست در هفتاد و پنج کیلومتری شهرستان دیواندر ه واقع در ، رشته « دلوی » کوه های زاگرس، روستاهای زنجیره ای کوچک و بزرگ، آبادی به نام که امروزه و در این عصر و زمان نام خود را فراموش کرده و نام تازه ای به نام روستای (بست) داده است. عالی مرتبه می باش د . « شیخ حسن مولانا » که گویا زادگاه « دلوی » روستای ولی بنا به دلایلی بنده از گزاف در مورد این بزرگوار و خادم دین و عرفان هیچ بحث و حتی هیچ نقش و آثاری از ایشان به میان نوشته ها داده نشده است. در واقع نوشته های این کتاب از عشق زن و مردی تعریف می کند که سال هایی از عمر خویش را برای به هم رسیدن که عاقبت آ ن ترگ چوب بدسگالی حرف مردم بوده را با جان و دل خریده اند. امید است از مطالب این کتاب بهره کامل ببرید.

چشم‌هام رو بستم و رایحه دل‌انگیز خاک و بارون رو با اشتیاق به ریه‌هام کشیدم همیشه عاشق عطر تن زمین که با اشک های آسمون مخلوط می‌شه بودم، بی نظیره مثل خالقش! به منظره رو به روم خیره شدم به درخت هایی که شکوفه های رنگی و به تن کرده بودند و حسابی دلبری می‌کردند. بهار این کلمه که حتی شنیدنش آدم رو به وجد میاره چه برسه وقتی که پا به زمین بذاره و هنرنمایی کنه. زن عمو همیشه میگه: – تو هم مثل مادرت عاشق بهار و طبیعت بکرشی و آه می کشه! جواب من تنها لبخندیه که بارها  بغضم رو از دید بقیه پنهون می‌کنه. خوب یا بد، درست یا غلط، هیچ وقت نتونستم غصه هامو با کسی شریک بشم. شاید اینم بخاطر ماه تولدم باشه.

از کودکی این حس در کنارم بوده تا الان که بیست ساله هستم اسم این حس را حس ششم گذاشته ام تعریف دقیق و کاملی از این حس ندارم اما اگر بخواهم خلاصه بگویم حسی که از کودکی با من بوده و بدون دیدن و یا شنیدن خطر هارا حس میکنم همیشه وقتی خطر را حس میکنم اتفاق بزرگ و ناهنجاری پیش می اید و گاهی دهانم بدون کنترل کردن خودم حرف میزند میگوید که چه میشود و چه نمیشود انگار که فردی زبان من را کنترل میکند اما هیچکس جز خودم نیست،انگار در ذهنم صدایی مزاحم همه چیز را به من میگوید مانند پیش بینی کردن یا پیش گویی کردن …..نمیدانم اسم های زیادی دارد اوایل از این وضعیت میترسیدم فقط پدر و مادرم از این وضعیت خبردار بودند پدر همیشه سرم را نوازش میکرد و میگفت :درسا حس ششم تو یه هدیه از طرف خداست باید از خدا ممنون باشی و از این حس ششم در راه درست استفاده کنی حرف های پدرم همیشه من را در راه درست نگه داشته و نگه می دارد دلم برایش تنگ شده دوسال است که چهره پُر محبتش را ندیده ام

انگار خدا فصل ها یش را در قالب دختر کی زیبا که در هر برهه ا ی از زند گی زیبایی خاص خود را دارد خلق کرده است. بهار به دختر کی زیبا، نوپا و با زیگوش ، آوا ی باران ناگهانی اش به مانند گریه ب ی امان دخترک که بهانه ی آبنبات چوبی پا بر زمین م ی کوبد.

سکوتی که به ظاهر با صدای دوتا بچه کوچیک شکسته می‌شد. دختربچه ای که خونسردی و اخم و جدیت عادت حالت صورتش بود و از طرف دیگه ای پسر بچه ای خندون و مهربون! امشب فرق داشت. مردای سیاه‌پوش که رنگ لباسای به رنگ شبشون نوستالژی این کار شده بود مزین بر اعضای خونه بودن. صدای قدم هاشون قلب پرستار رو از جاش درمی آورد و ناچار دستشو جلوی دهن بچه ها گرفته بود تا ساکت باشن. خونه رو به هم ریخته بودن و انگار حالیشون نبود و براشون سکوت در حین کار مهم نبود. از خودشون مطمئن بودن.‌ با زبان اشاره سمت اتاق آخر رفتن. جایی که پایان بازی رو اعلام می کرد…حتی پایان زندگی یه انسان! صدای جیغ دختر جوان دراومد که سریعا سمتش رفتن و کشون کشون از اتاق بیرون بردنش دو نفر دیگشون بچه هارو برداشتن و سمت خروجی راه افتادن.