سیگاری که بین انگشت هام بود رو، توی جاسیگاری خاموش کردم، و به خاموش شدنش چشم دوختم. بعد از چند ثانیه که کلا داشت خاموش میشد و جرقه های قرمز رنگش به خاکستر تبدیل میشدن، نگاهم رو ازش گرفتم و به تلویزیون دوختم. قبلنا تو گذشته های خیلی دور وقتی که بچه بودم فکر میکردم آدما توی تلویزیون زندگی میکنن و به داخل تلویزیون وارد و خارج میشن و خیلی دلم می‌خواست وقتی بزرگ شدم بتونم برم داخل تلویزیون و اونجا زندگی کنم. نیشخندی به فکر های احمقانه خودم زدم…دنیای بچگی هم برای خودش عالمی داشت. تمام حواسم رو به اخبار پخش شده از تلویزیون دادم، این روزا خبرهای تحریم و تورم از سوی دولت های غرب همه جا پیچیده!. پوفی کشیدم، دست بردم و خواستم گوشیم رو از روی میز بردارم که زنگ خورد. به صفحه‌ش نگاه کردم که اسم (خربزه ۲) همون هلیا وسط صفحه خودنمایی میکرد.جواب دادم

میگویند گذشت زمان می تواند مرهمی باشد برای تک تک زخم هایی که جبر ناجوان مردانه ی روزگار بر دلت کاشته اما من میگویم گذشت زمان نه تنها مرهم نمیشود بلکه هر روز با بی رحمی بیشتر زخمی بر زخم های قبلی میگذارد آری جان من هیچ وقت به گذشت زمان دلخوش مکن ،لبخند بزن گرچه بی دلیل باشد و سعی کن در لحظه شاد باشی زیرا شاد زیستن بزرگ ترین انتقامی است که میتوان از زندگی گرفت زیرا هنوز نفس میکشیم،گرچه به دلخواه نباشد زنده ایم و محکوم به زندگی کردن،زنده ایم و باید زندگی کنیم آنچه را که به لاجبار نام زندگی نهاده ایم…

آمدی و با گرمای وجودت، دستانم گرم شد نفس هایم وصل نفس هایت بود جانم فدایت بود.. تا این که مرا متهم خواندی وازمن فاصله گرفتی زمانی که متوجه اشتباه خود شدی برگشتی حال من آن آدم سابق نیستم وتو باید تاوان حکم بی گناهی ام را بدهی

-کمر نمونده برام، به خدا دارم می میرم. توام که که چند غاز در میاری از اینور می ری ب یرون از اونور تمومه . شالم و از رو سرم برداشتم وپرت کردم کنار تشکش. دست به کمر زدم و سرم رو خم کردم. -ببین بی بی خانم داری کاری می کنی کم کم دست بزنم به کاری که نبای د. در اتاق باز شد با دیدن دل آرا بلند گفتم : -پس تو چی کار می کنی تو این خونه؟ نکنه باز تریاکش تموم شده که غر غراش رو سرمه؟ ! موهای بلندش رو بالا جمع کرد و تو همون حال با ناز خودش رو بهم رسوند. تحمل نکردم و غریدم : -حیفه ع زیزم بزار پسرای کوچه رو دعوت کنم یکیشون حداقل گلچینت کنن نترشی. یکم دقت کردم. چشماش دوتا تیله قرمز! چشم درشت کردم خواستم دهن باز کنم که پرید بغلم و زد زیر گر یه. -دلبر، امروز رفتم دکتر فیبروم رحم دارم. دستام یخ زد. خواهر دوقلوم! فیبروم گرفته بود! ضربان قلبم به حدی شدت گرفت که تپشش رو حس می کردم. از خودم دورش کردم و صورتش رو قاب گرفتم . -دل آرا، مطمئنی؟ ببین شوخ… . صدای بی بی بلند شد. -حالا هی برو عمرت و دم پیاده رو ها با دست فروشی هدر کن. دختره نفله .

آقا ۵ تا دختر داریم یکی از یکی شیطون تر و شلوغ تر و درس خون تر این درسخونو راست میگم تا حالا پایین ترین معدلی که گرفتن۲۱/۱۹ بوده ببین دیگه با چه عجوبه هایی طرفیم اینا از اوناشن که همیشه جواب تو آستینن ، خلاصه کنم هف خط روزگار که میگن اینان هیچ نقطه مشترکی تو رابطشون ندارن اما با هم دوستنو به شدت پشت همن تلاش میکنن که تو زندگی همیشه با هم تو یه راستا باشن و پله های ترقی رو با هم طی بکشن ، اهم اهم ، ببخشید خط رو خط شد ، منظورم این بود که با هم طی کنن حالا میریم که داشته باشیم ۵ دخی شیطون و ….

درمورد دختری به نام ایلا که دانشجوی باستان شناسیه و همراه با دو تا از دوستاش مهسا و رها برای ی پروژه دانشگاهشون به جنگلی میرن که شایعات زیادی پشتشه که جنگل نفرین شدست ولی ایلا و دوستاش اعتقادی به این چیزا ندارن و برای کشف اونجا ریسک میکنن و اونجا میرن و….

سلام. قبل از شروع رمان باید یک توضیحاتی رو به عرضتون برسونم. « چیزی تا طلوع نمانده» براساس واقعیت نیست؛ اما واقعیت زندگی خیلی‌ها رو بیان می‌کنه. در بین این واقعیت‌ها، من داستان دست درازی و انتخاب کردم. شاید اکثرمون درباره این مشکل اطلاعات دقیقی نداشته باشیم؛ اما متاسفانه بعضی از افراد جامعه‌مون به این بیماری مبتلا هستن که خب از لحاظ نوع و شدت با هم تفاوت دارند. در حقیقت سعی کردم توی این رمان، علاوه بر یک زندگی عاشقانه، این مشکل جوامع رو هم به نمایش بذارم؛ طوری که موضوع اجتماعی و اتفاقات دردناکی که حول زندگی‌مون هستن توی ذوق نزنه. من عضو هیچ گروه و کمپینی نیستم؛ اما این رو فریاد می‌زنم که عدالت توی دنیا به هیچ‌وجه برقرار نیست و قربانی این بی‌نظمی گاهی کودکان هستند. …

به ما می گن کلاه دار بیخود بهمون این لقبو ندادن هیچ چیز بی دلیل نیست ما نه دونفریم نه سه ونه چهار ما پنج نفریم  دختریم ولی تسلیم نمی شیم  ما کلاه داریم چرا بهمون می گن کلاه دار …اگه دوست دارید بخونید تا بفهمین..