نایس رمان

خسته بودم از پياده روي . مسافت روستاي زادگاهم تا اُسکو با پاي پياده ، خيلي راه بود . خودشون سوار اسب و قاطربودن اما من بيچاره رو با کفشاي پاره و پاي پياده راه مي بردن . دلم واسه آقاجانم خيلي تنگ شده بود ، اگه بود اينطور به من بي حرمتي نمي کردن . از پچ پچ هاشون فهميدم رسيديم . مطمئن بودم جاي خوبي نيست و برخورد گرمي در انتظارم نخواهد بود . اما بايد مقاومت مي کردم . من آي پارا بودم . دختر يوسف خان . نبايد کم مي آوردم . با وجود زخمي بودن پاهام و گرسنگي بي حدي که ضعيفم کرده بود ، سعي کردم افتاده راه نَرَم که دلشون خوش نشه که کمرم رو خم کردن . اسلان ) يا آسلان هردو هم معني اصلان يا همون شير هستن که در لهجه هاي مختلف ادا مي شن ( نوکر حلقه به گوش ميرزا تقي خان ، اومد پيشم و سرش رو نزديک صورتم آورد و گفت : هي دختر ! تند بيا رسيديم . جلوي خان تعظيم کن و حرف اضافي هم نزن به نفع خودتِ فکّت رو ببندي . لبخند چندش آوري زد و ادامه داد : خان مثل من مهربون نيست ها .

هانی برای صدمین بار گوشه ی پارچه رو از نایلون بیرون آورد و گفت : خیلی نازه . حوصله ی لبخند زدن نداشتم . فقط گفتم : از بس گفتی از چشمم افتاد . - چه شانسی داشت . می ترسیدم پیدا نکنیم . - فکر می کنی براش مهم بود؟ ...- - شرط می بندم همین که پاش خونه رسید یادش رفت چی انتخاب کرده . - تو امروز یه چیزی ت هست ! اخم کردم و گفتم : فکر می کنی اون موقعی که با شوهر جونش می رقصه، اصلاً براش مهمه کی چقدر برای لباسش زحمت کشیده؟ طراحش کی بوده؟ خیاطش کی بوده؟ - ما هم که واسه رضای خدا کار نمی کنیم !! روم رو برگردوندم و چیزی نگفتم . موقع پریودم که می شد عصبی می شدم . دعواهای اخیرم توی مزون هم دلیل دیگه ش بود ولی مهم تر از همه حسی بود که از چهل روز پیش به جونم افتاده بود و امروز به اوجش رسیده بود . اتوبوس با تکون شدیدی متوقف شد و چند نفر پیاده شدند . حس کردم مردی به صورت هانی زل زده و حتی متوجه چشم غره ای که براش میرم، نیست . زن بغل دستی به خانوم مسنی گفت : شما بشینید . خانوم مسن به تعارف گفت : نه ... راحتم دخترم .

یوسف (( ناصري - بچه ها ساكت این سوال رو یادداشت كنید ) اگر احتمال تولد دختري با گروه خوني A باشد والدین او نمیتوانند ...... باشد ( هركس این سوال رو درست جواب بده تو امتحانات اخر سال یه نمره بهش میدم همه بچه ها سریع یادداشت كردند ولي من اصلا حال و حوصله این مسخره بازیارو نداشتم همیشه اشكان بهم میگفت تو واسه چي میاي مدرسه؟منم فقط بهش میخندیدم واقعا جواب سوالشو نمیدونستم . اشكان - یارو كجا سیر میكني؟ - مفتشي فضول خان؟ اشكان - حال و حوصله نداري؟ - نه مگه تو داري؟ اشكان - نه بیا بعد از كلاس بزنیم بیرون - كجا بریم؟ اشكان - تو به اونجاش كاري نداشته باش ایمان سرشو اورد جلو میونه من و اشكان ایمان - چي میگید شما دوتا امازوني؟ - میخواستیم بفهمیم فضولمون كیه كه به لطف خدا فهمیدیم ایمان با مرموزي چشاشو ریز كرد ایمان - من كه میدونم داشتین نقشه میكشیدید منم هستم

البته من هم رازهایی دارم . همه آدمها رازهایی دارند . کاملا طبیعی است . منظورم رازهای مهم و خانمان برانداز نیست ، مثلا اینکه رییس جمهور خیال دارد ژاپن را بمباران کند یا فقط ویل اسمیت می تواند دنیا را نجات دهد ، بلکه رازهای عادی و پیش پا افتاده ی رومزه است . به عنوان مثال ، چند نمونه از رازهای جوراجوری که به ذهنم رسیده از این قرار است : مارک " کیت اسپید " کیف من قلابی است من عاشق شراب اسپانیایی هستم ، گندترین مشروب عالم روحم ابدا خبر ندارد که ناتو به چه درد می خورد و اصولا چه معنایی دارد من کیلو هستم و البته نامزدم کانر تصور میکند من کیلوام . بعد از این دروغی که به او گفتم خیال داشتم رژیم بگیرم و وزن کم کنم همیشه نظرم این بود که کانر شبیه " کن " است .( توضیح : عروسکی به شکل مرد که جفت عروسک باربی است ) گاهی من و کانر در بحبوبه ی عشقی آتشین هستیم که بک دفعه من از خنده ریسه میروم پنهان از پدرم شرابی را که گفته بود باید مدت بیست سال نگهداری شود سر کشیدم سامی ، ماهی قرمز ، همانی نیست که پدر و مادرم موقع سفر مصر به من دادند تا ازش مراقبت کنم هر وقت همکارم آرتمس حسابی اعصابم را خرد می کند من آب پرتقال پای گلدانش می ریزم که تقریبا کار هر روزم است

- پرشاااااااان ........ ميكشمت با صداي داد پدرام پارچ و روي زمين انداختم و با كله از اتاق بيرون پريدم . - وايسا زلزله تا خودم نگرفتمت تيكه تيكه ات كنم . پشت پدر كه ايستاده بود و به قيافه ي پدرام مي خنديد سنگر گرفتم و گفتم : - تو خواب ببيني ! - پرشان من گفتم بري پرهام و بيدار كني نه اينكه بفرستيش زير دوش آب . نگاهي به مامان كه توي چارچوب در ايستاده بود كردم و گفتم : - آخه خودت بگو مامان خانم اين خرس خوش خواب به جزء اين كار جور ديگه اي بيدار ميشه ؟ - معلومه كه بيدارميشم توبلد نيستي مثل آدم منو بيدار كني ؟ - پدرام بس كن برو لباست و عوض كن بايد بريم بلكه براي يه بارم شده همه منتظر ما نباشند . پدرام در حاليكه به سمت اتاقش مي رفت برايم خط و نشان مي كشيد كه منم به تلافي براش زبونم و در آوردم . - دختربس كن اينقدر داداشت و اذيت نكن

توی ماشين نشستم و بی حوصله نگاهم رو از شيشه ماشين به خيابون دوختم. چقدر روز کسل کننده ایه! مثل همه روزهایی که این روزا درگيرشم. با انگشتم روی فرمون ضرب گرفتم و آهنگی که از ضبط ماشين پخش می شه رو همراهی می کنم. نگاهم رو دوباره به ساعت می اندازم. 1 دقيقه بيشتره که جلوی در خونه اش منتظرم گذاشته. عادتشه! گوشی موبایلم زنگ می خوره، بدون اینکه نگاهش کنم، بی رغبت جواب می دم: بله؟ - تارا جون هنوز پایينی؟ - صدایپرناز و کشدار پریناز توی گوشی می پيچه. از لحن خونسردش حرصم می گيره و در حاليکه سعی می کنم عصبانيتم رو از انتظار 1 دقيقه بروز ندم، شمرده و آروم می گم: پس می خوای کجا باشم؟ -

حوله رو محکم کوبیدم توی ساک و دوباره با غر به مامان گفتم : « حالا نمیشه شما همین یه بار رو به این مأموریت نرید . مامان نه مامان، نمیشه . آخه برای چی؟ ترو خدا مامان . مامان سرشو آورد بالا و با چشمای میشی رنگش کاملا جدی نگام کرد . خجالت کشیدم و سرمو انداختم « پایین . مامان با لحن آرومی گفت : ببین هانیه، تو خودتم می دونی من چقدر برای کارم زحمت کشیدم . می دونم توقع بی جاییه ولی خواهش می کنم درکم کن .

وسط اتاق دراز کشیده بودم و داشتم به پنکه سقفی نگاه می کردم . بچه که بودم همیشه می ترسیدم پنکه بیفته روی کله م و مغزم متلشی بشه ... یادش بخیر . الن فکر می کنم که عجب خری بودم ! منتظر سورن بودم تا بیاد مثل با هم درس بخونیم . البته نزدیکای عید نمیشه درس خوند ... ما هم که هر وقت به هم می رسیم به تنها چیزی که فکر نمی کنیم درسه . توی همین فکرا بودم که صدای زنگ رو شنیدم و سریع رفتم درو باز کردم .